Nalwyby

Pewnego słonecznego poranka (tak, wyobraźcie sobie, wewten wtorek konkretnie było słonecznie, radośnie i świergoląco, jak w sierpniu o poranku zwykle bywa) zerwałam się przed siódmą na równe nogi.

Powtarzam: na ur -lo- pie  -p r z e d - s i ó d- m ą!

DO LASU!!!! - przemknęła przez me zaspane czoło myśl, jak rącza łania - do lasu chcę JUŻ !!! NATYCHMIAST!!!

I jakbym o niczym innym nie śniła, jak zaprogramowana przez noc - zerwałam się, a rzadko się zrywam bez rozruchu, z łóżka.

Natychmiast, znaczy w moim przypadku dosłownie - niemal w piżamie. Bo jak ja chcę, to od razu tu i teraz. A nie: zaraz, już, czy (w czym na me utrapienie celuje mąż mój) JUTRO.

Przecież wiadomo - jutro istnieje tylko wyobraźni, to pojęcie czysto abstrakcyjne, gdyż nie następuje nigdy. Może następuje, ale na milisekundę, bo jak już nastąpi na dobre, to ...  znowu jest dzisiaj. Więc "jutro"  dla mnie, to tylko czcza wymówka.

A po co czekać na próżno, jak można coś zrobić NATYCHMIAST TERAZ!

Natychmiast znaczy: BACZNOŚĆ! KALOSZE WZUJ!!! 

I kanapka na drogę.

Tym razem zlitowałam się nad mężem mym, co dopiero drugi dzień miał urlop, a trzeci zaledwie odpoczywał  po odwiedzinach teściowej. . Żal człowieka, ale tak to czasem w życiu bywa, że kilka zmartwień na raz...

No więc kawa, szybka, bo nie ma co, ale śniadanie zjeść spokojnie dałam, a potem koszyk, strój leśny, co zawsze na swoim miejscu w pogotowiu czeka i...po kwadransie JESTEŚMY w  lesie. 

 

Generalnie ludzie dzielą się na tych, co jeżdżą do lasu, na grzyby i ... po grzyby.

Mój teść, mimo wieku uczciwego i poważnych zdrowotnych komplikacji ( w tym wzrokowych) na kilometr wyczuje, gdzie jaki grzyb znajdzie, nawet ten, co lubi sobie przycupnąć pod piaskiem na środku drogi, gdzie nikt by się go nie spodziewał - jak gąski - czy w jamkach pod liśćmi - inne takie). On więc należy do tych, co do lasu udają się w celu konkretnym PO GRZYBY.

Najbliżsi są mu wdzięczni niezmiernie, gdy jednego dnia ... uda mu się przytaszczyć do domu tylko jeden kosz. Bo zwykle na jednym, przednich okazów, nie poprzestaje, a potem suszy, wekuje, dusi, roztacza aromaty i ... nieźle bałagani. Teściowa jeno oczy do nieba wznosi i ... milczy z wdzięcznością za daną jej cierpliwość anielską do tych wypraw. Bo odkąd grzyby się pojawią, do ostatniego je teść tropić będzie.

Drugą kategorię reprezentuje mój kolega małżonek.

Grzyba od grzyba odróżnić potrafi, choć pewności według niego nigdy za wiele, i za każdym razem konsultuje nasze plony z sąsiadami. On też nie MUSI dziś zaraz, choć może i chce do lasu się udać, a jak już się pod wpływem mojego CHCĘ udaje, to na grzyby, przy okazji zażywając gimnastyki i ćwicząc wzrok rozleniwiony przed telewizorem. Rezultaty tych ćwiczeń mnie czasem zdumiewają.

Że jak to. Taki miś z brzuszkiem, co niechętnie na sport inny, niż rower namówić da się, szybciej się zgina ode mnie, choć ja  w pasie cieńsza, i bystrzejsze ma oko, czego bym nie powiedziała, gdy ma mi znaleźć okulary?

Albo ma cholernik szczęście i ambitny taki? 

W każdym razie z wypraw NA GRZYBY potrafi niejeden podobny okaz triumfalnie przywieźć, wcale się nie przemęczając. O:

Ten akurat po bliższym wejrzeniu został ułaskawiony ze względu na wiek.

Niech służy zwierzątkom leśnym na zdrówko.

I kategoria trzecia.

Ja.

Bo nie znam innych przedstawicieli. 

Jeżdżę DO LASU, pod przykrywką jeno, że w celu zbierania, tropienia i zapasów robienia.

Ale nieeee. Nie dajcie się omamić.

Ja przede wszystkim jeżdżę się napatrzeć.

Nachodzić.

Ponawykręcać  sobie stopy w kostkach na szyszkach z rozkoszą.

Nawąchać.

Nawyobrażać sobie, że grzyb widzę, po czym liść to jest po namacaniu.

Nazamyślać się na widok tego i owego.

Zgubić się w lesie nierzadko by.

Ponosić gustowny mały koszyczek ( a na co mi duży), a w nim: butelkę wody, okulary do podpatrywania fauny i flory, spray na komary, kozik, komórkę i ... aparat fotograficzny naturalnie.

Ten właściwie mi dynda cały czas na szyi.

Nie pomyślałam nigdy o atlasie grzybów. Mam męża w zasięgu wzroku przeważnie, więc jak COŚ znajdę, to wołam:

- Hop, Hop!!!Grzyba mam!!!

Mąż galopem ( powiedzmy) przybiega, po czym każe mi go odłożyć, skąd wzięłam.

Za parę chwil on woła mnie:

-Hej, Dziubek, chodź,  zdjęcie sobie zrób!

To lecę. 

I robię:

Kozia bródka, młody okaz, grzyb jadalny, pod ochroną.

Podgrzybek, grzyby jadalny, na naszym Śląsku Opolskim zwany w gwarze sinioukiem, bo przekrojony sinieje. Ten rośnie na pniu ściętego drzewa, i ma kapelusz w kształcie motyla.

Nieznany mi z nazwy rodzaj huby, ale za to jaka piękna koronkowa robota, jakby damskie galotki z początku xx wieku

 Rodzinka kurek. Uwielbiamy duszone w śmietanie :) 

Coraz ich mniej. Można pomylić z trującym kielichowcem! 

Z moich własnych zbiorów takie natomiast skarby mogę pokazać (sto innych czeka na swoją kolej):

Bo kolor ładny taki :)

Pieniek dla zdesperowanego wędrowca, lub irokez :)

I uśmiech od ucha do ucha jako antidotum na kaprysy lata :)

A teraz część poważna całkiem.

Czy potraficie odróżnić borowika prawdziwka od borowika szatańskiego, szatańskiego od ceglastoporego, a prawdziwka od goryczaka żółciowego lub muchomora sromotnikowego?

W wielu bowiem źródłach w sieci znajduje się nazwy bardzo niefachowe, a w różnych regionach kraju różne nazwy na ten sam grzyb.

Jak więc wygląda Waszym zdaniem szatan?

U nas, na Opolszczyźnie, mylnie nazywa się szatanem ... goryczaka żółciowego.

Nie jest to grzyb trujący, ale niejadalny, nadający potrawie gorzki smak, więc potrafi popsuć całą robotę i obiad. W swojej młodej formie przypomina młodego borowika, gdy ten ma jeszcze jaśniejszy kapelusz. Cechą goryczaka jest różowiejący spód kapelusza, i inne ubarwienie mniej maczugowatego trzonu, a także lekkość, z jaką daje się oddzielić (myląco aksamitna beżowa) skórka kapelusza: 

                                      

Jeśli macie wątpliwości, czy to nie goryczak, wystarczy nagryźć kapelusz. 

A to borowik ceglastopory, niesprawiedliwe mylony z szatańskim:

Wierzch kapelusza ma ciemnobrunatny, spód pomarańczowo czerwony, mocne osiatkowanie trzonu.

ławo pomylić z borowikiem ponurym, sklasyfikowanym jako trujący, do spożycia nadaje się po dokładnym obgotowaniu. Nie polecam ani jednego, ani drugiego.

I poza wspomnianym "sinioukiem"  - zajączek, często wzgardzany, a jadalny i nie do pomylenia z innymi za sprawą siateczki spękań na matowym kapeluszu.Taki trochę zdekupażowany :)

A borowik szatański, czyli szatan, nie żaden inny, jest niezwykle rzadko spotykany w Polsce, więc wybaczcie, nie mieliśmy przyjemności:) I jeśli kiedykolwiek znajdziecie taki grzyb, będzie to wygrana w totka.

A gdyby ktoś jakikolwiek szatanem nazwał, przyjrzyjcie się, czy to nie czasem goryczak. Chociaż i tak lepiej nie zabierać go do domu, niech służy lasowi.

Oczywiście nie namawiam do zbierania podejrzanych okazów, ale też nie w każde źródło internetowe należy wierzyć. Także i temu postowi nie zawierzajcie swojego zdrowia, tylko... kupcie dobry atlas grzybów NATYCHMIAST, albo przestudiujcie ten. Tu w odpowiedni sposób sklasyfikowano i opisano najczęściej spotykane i te groźne, których lepiej nie tykać.

Lub ... wybierzcie się lepiej ...do lasu po prostu :))) Jak ja:)))

Co do opisów zdjęć zebranych przez nas grzybów mogę tylko zapewnić, że były prawdziwe, gdyż nadal piszę i mam się dobrze ...po wczorajszym śniadaniu złożonym z jajecznicy z grzybami.Zebranymi własnoręcznie :)))) PYCHA!!!!

A w sobotę... ruszamy na ryby, lwyby i inne. Kto na Mazurach czy Kaszubach mieszka, niech się rychtuje, bo zwalam się w gości NATYCHMIAST :)))))

Pozdrawiam i życzę samych zdrowych bezpiecznych prawdziwków

Wasza zdrowa jak rydz

Lewkonia ;))))